Alaňkāra

Στολίδι, καλλωπισμός. Από τους σημαντικότερους όρους για την τεχνική περιγραφή της Ινδικής μελωδίας. Στη σύγχρονη ορολογία, ο όρος Alaňkāra αναφέρεται σε διαφορετικού τύπου στολίδια ή τρόπους εκτέλεσης στολιδιών και, σε ό,τι αφορά τα νυκτά έγχορδα, τέτοια είναι τα Andolan, Kampana, Kaņa, Khaţkā, Kirtan, Murkī, Zamzama, Meend (Mīď) και Gamaka. Αλλά και σε ένα αρκετά γενικό πλαίσιο, ό,τι εκτελεί ο μουσικός πέρα από την προκαθορισμένη σύνθεση, πάντα στα πλαίσια του Rāga και του Tāla , μπορεί να θεωρηθεί Alaňkāra.

Η σπουδαιότητα των μελωδικών και ρυθμικών καλλωπισμών έχει επισημανθεί από παλιά στην Ινδική μελωδία, καταρχήν μέσω παρομοιώσεων. Στην πραγματεία Natyaśāstra (29.75) αναφέρεται ότι "τραγούδι δίχως Alaňkāra είναι σαν νύχτα χωρίς φεγγάρι, σαν ποτάμι χωρίς νερό, σαν γυναίκα χωρίς στολίδια". Ήδη την εποχή του Sārngadeva (13 ος αι.), όπως αναφέρει στη Saňgītaratnākara (87-97b), υπήρχαν δεκαπέντε διακριτά ποικίλματα, κάποια από τα οποία χρησιμοποιούνται ακόμη και περιγράφονται με τους ίδιους όρους.

Ακολουθώντας την ορολογία των Śastra, Alaňkāra παλαιότερα σήμαινε:

α) τα στολίδια που σχετίζονται με την τεχνική παραγωγής ήχου (Śabdālaňkāra): Gamaka, Āśa, Mīď, Kŗntana, Sparśa

β) μικρές μελωδικές φράσεις (Varņālaňkāra – δηλ. Alaňkāra από νότες), τις Kālas που παρατίθενται σε σειρές και μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην εκτέλεση. Περιγράφονται 63 παραλλαγές αλλά αναφέρεται πως είναι άπειρες. Ταξινομούνται σε 9 Alaňkāra από Sthāyi Varņa, 10 Alaňkāra που αποτελούνται από Ārohī Varņa, 12 με Avarohī Varņa, 25 Alaňkāra με Sañcārī Varņa, και επτά επιπλέον Alaňkāra.

Σχετικός όρος είναι οι δέκα Svara - laksana (χαρακτηριστικά ή ιδιότητες των φθόγγων) που χρησιμοποιούνται στην παράδοση του είδους Dhrupada όπως διδάσκεται από την οικογένεια Dagar . Βλ. επίσης Paltā και Tāna.