शवास / Svāsa

Ο όρος αναφέρεται στο χρόνο που κάνει να σβήσει ο ήχος μιας ελεύθερα παλλόμενης χορδής. Θεωρείται ότι τα καλά όργανα πρέπει να έχουν μεγάλο χρόνο απόσβεσης της ταλάντωσης, γι'αυτό και οι κατασκευαστές οργάνων σκάβουν ή διαμορφώνουν κατάλληλα το ξύλο για να γίνει καλό ηχείο, ή προσαρμόζουν κολοκύθες, ή κάνουν άλλες μετατροπές στα σώματα των οργάνων προκειμένου να τα βελτιώσουν. Γενικά θεωρείται ότι η κολοκύθα ή το ξύλο πρέπει να έχει στεγνώσει πολύ καλά πριν χρησιμοποιηθεί για κατασκευή οργάνου. Στην Ινδία όμως, επειδή προτιμήθηκε η κολοκύθα για ηχείο, που είχε συγκεκριμένα μεγέθη και αντοχές στην επεξεργασία, αναπτύχθηκε ιδιαίτερα η χρήση των συμπαθητικών χορδών (Taraph). Οι συμπαθητικές συντονίζονται από την ίδιας συχνότητας δόνηση κάποιας βασικής χορδής (Nāyaki Tār) και ενισχύουν τον ήχο, διαμορφώνοντας μάλιστα σε μεγάλο βαθμό και το χρονικά μεταβαλλόμενο φασματικό του περιεχόμενο, το χαρακτηριστικό ηχόχρωμα των Ινδικών εγχόρδων οργάνων.